» چطور افراد دروغگو را تشخیص دهیم؟

دروغ و فریب رفتارهای رایج انسان است. نظرسنجی Reader Digest در سال 2004 نشان داد که 96 درصد مردم حداقل بعضی اوقات دروغ می گویند.

تشخیص دروغ سخت است

مردم به طور شگفت آوری در تشخیص دروغ بد هستند.

واضح است که تفکیک و اندازه گیری تفاوت رفتاری بین افراد صادق و دروغگو دشوار است. محققان تلاش کرده اند تا روش های مختلف کشف دروغ را پیدا کنند. گرچه ممکن است نشانه ساده و داستانی مبنی بر عدم صداقت کسی (مانند بینی پینوکیو) وجود نداشته باشد ، اما محققان چند شاخص مفید پیدا کرده اند.

اگرچه مانند بسیاری چیزها ، تشخیص دروغ اغلب به یک چیز برمی گردد - اعتماد به غریزه. با دانستن اینکه چه علائمی می تواند دروغ را به درستی تشخیص دهد، می توانید در تشخیص دروغ ها بهتر شوید.

مطلب مرتبط آیا مدیتیشن می تواند افکار منفی را از بین ببرد؟

نشانه های دروغ

روانشناسان برای کمک به اعضای اجرای قانون برای تشخیص واقعیت و دروغ از تحقیقات در مورد زبان بدن و فریب استفاده کرده اند. محققان در UCLA علاوه بر تجزیه و تحلیل 60 مطالعه در مورد فریب ، به منظور ایجاد توصیه ها و آموزش برای اجرای قانون ، مطالعاتی را در این زمینه انجام دادند. نتایج تحقیقات آنها در مجله آمریکایی روانپزشکی قانونی منتشر شد

پرچم های قرمز که ممکن است کسی دروغ بگوید

برخی از پرچم های قرمز بالقوه توسط محققان شناسایی شده اند که ممکن است نشان دهنده فریبکار بودن افراد باشد:

مبهم بودن ارائه جزئیات کمی
تکرار سوالات قبل از پاسخ دادن به آنها
صحبت در قطعات جمله
عدم ارائه جزئیات خاص در هنگام به چالش کشیدن یک داستان
رفتارهای نظافتی مانند بازی با مو یا فشار انگشتان روی لب

محقق ارشد R. Edward Geiselman پیشنهاد می کند که اگرچه تشخیص فریب هرگز آسان نیست ، اما آموزش با کیفیت می تواند توانایی فرد در تشخیص دروغ را بهبود بخشد:

وی افزود: "بدون آموزش ، بسیاری از افراد تصور می كنند كه می توانند فریب را تشخیص دهند ، اما تصور آنها با توانایی واقعی آنها ارتباطی ندارد. جلسات آموزشی سریع و ناكافی ، افراد را به سمت تجزیه و تحلیل بیش از حد سوق می دهد و اقدامات بدتری نسبت به واکنشهای روده ای خود انجام می دهند."

نکاتی برای شناسایی دروغ

اگر شک دارید که ممکن است کسی حقیقت را نگوید ، چند راهکار وجود دارد که می تواند به تشخیص واقعیت از داستان کمک کند.

تنها به زبان بدن اعتماد نکنید

محقق هوارد ارلیچمن ، روانشناسی که از دهه 1970 به مطالعه حرکات چشم پرداخت ، دریافت که حرکات چشم به معنای دروغ گفتن نیست. در حقیقت ، او پیشنهاد می کند که تغییر چشم به معنای این است که فرد فکر می کند یا به عبارت دقیق تر ، به حافظه طولانی مدت آنها دسترسی دارد .

مطالعات دیگر نشان داده اند که در حالی که سیگنالها و رفتارهای فردی شاخص های مفیدی برای فریب هستند ، برخی از مواردی که بیشتر به دروغ مرتبط هستند (مانند حرکات چشم) از بدترین پیش بینی کننده ها هستند. بنابراین ، در حالی که زبان بدن می تواند یک ابزار مفید در تشخیص دروغ باشد ، مهم این است که درک کنیم به کدام سیگنال ها باید توجه کرد

روی سیگنال های زیر تمرکز کنید

برخی از دقیق ترین نشانه های فریب که مردم توجه می کنند شامل موارد زیر است:

مبهم بودن: اگر گوینده به نظر می رسد که عمداً جزئیات مهم را کنار می گذارد ، ممکن است به این دلیل باشد که آنها دروغ می گویند.
بی تفاوتی: از آنجا که فرد سعی دارد از انتقال احساسات و گفتن های احتمالی جلوگیری کند ، شانه بالا انداختن ، کمبود بیان و حالت خسته کننده می تواند نشانه ای از دروغ باشد.
فکر بیش از حد : اگر به نظر می رسد فرد خیلی سخت فکر می کند تا جزئیات داستان را پر کند ، ممکن است به این دلیل باشد که شما را فریب می دهند.

در اینجا درس این است که اگرچه زبان بدن می تواند مفید باشد ، اما توجه به سیگنال های مناسب مهم است. با این حال ، برخی از کارشناسان معتقدند که اتکا زیاد به برخی از سیگنال ها ممکن است توانایی تشخیص دروغ را مختل کند.

از آنها بخواهید تا داستان خود را معکوس بیان کنند

تشخیص دروغ می تواند به عنوان یک فرایند منفعل دیده شود. مردم ممکن است تصور کنند که فقط می توانند زبان بدن و حالت های چهره دروغگوی بالقوه را مشاهده کنند. با رویکرد فعال تر برای کشف دروغ ، می توانید نتایج بهتری داشته باشید.

برخی تحقیقات نشان داده است که درخواست از افراد برای گزارش داستانهای خود به ترتیب معکوس به جای ترتیب زمانی می تواند دقت تشخیص دروغ را افزایش دهد. نشانه های کلامی و غیرکلامی که بین دروغگویی و حقیقت گویی تمایز قائل می شوند ، ممکن است با افزایش بار شناختی ، آشکارتر شوند.

دروغ بیشتر از گفتن حقیقت مالیات ذهنی دارد. اگر حتی پیچیدگی شناختی بیشتری به آن اضافه کنید ، نشانه های رفتاری ممکن است آشکارتر شوند.

نه تنها دروغ گفتن از نظر شناختی خواستارتر است ، بلکه دروغگوها معمولاً انرژی ذهنی بسیار بیشتری را برای نظارت بر رفتارهای خود و ارزیابی پاسخ های دیگران اعمال می کنند. آنها نگران اعتبار خود و اطمینان از این هستند که دیگران داستان هایشان را باور دارند. همه اینها تلاش قابل توجهی را می طلبد ، بنابراین اگر کار دشواری را انجام دهید (مانند اینکه داستان آنها را به ترتیب معکوس در بیاورید) ، ممکن است شکافها در داستان و سایر شاخص های رفتاری آسان تر شود.

در یک مطالعه ، 80 مظنون یا واقعیت را گفتند یا در مورد یک واقعه صحنه دار دروغ گفتند. از برخی از افراد خواسته شد که داستان های خود را به ترتیب معکوس گزارش کنند در حالی که دیگران به سادگی داستان های خود را با ترتیب زمانی بیان کردند. محققان دریافتند كه مصاحبه های معكوس ، سرنخ های رفتاری بیشتری از فریب را نشان می دهد.

در آزمایش دوم ، 55 افسر پلیس مصاحبه های ضبط شده از آزمایش اول را مشاهده کردند و از آنها خواسته شد که مشخص کنند چه کسی دروغ می گوید و چه کسی نه. تحقیقات نشان داد که مأموران اجرای قانون در تشخیص دروغ در مصاحبه های ترتیب معکوس بهتر از مصاحبه های زمانی هستند.

به غرایز خود اعتماد کنید

در یک مطالعه ، 72 شرکت کننده فیلم مصاحبه با مظنونان جنایت مسخره را تماشا می کنند. برخی از این مظنونان یک اسکناس 100 دلار را از قفسه کتاب سرقت کرده اند در حالی که دیگران این کار را نکرده اند ، با این حال به همه مظنونان گفته شده است که به مصاحبه کننده بگویند که آنها پول را نگرفته اند

همانند مطالعات قبلی ، شرکت کنندگان قادر به کشف مداوم دروغ نبودند ، فقط 43٪ از اوقات دروغگویان و 48٪ از اوقات حقیقت گویان را با دقت شناسایی می کردند.

اما محققان همچنین برای ارزیابی واکنشهای خودکار و ناخودآگاه بیشتر شرکت کنندگان به مظنونین ، از آزمونهای ضمنی واکنش واکنش رفتاری استفاده کردند. آنچه آنها کشف کردند این بود که افراد به طور ناخودآگاه کلماتی مانند "غیر صادقانه" و "فریبکارانه" را با مظنونانی که دروغ می گفتند مرتبط می کردند.

آنها همچنین بیشتر احتمال دارد که کلمات مانند "معتبر" و "صادق" را به طور ضمنی با حقیقت گویان مرتبط کنند.

نتایج حاکی از آن است که افراد ممکن است در مورد دروغ گفتن شخصی تصور بصری ناخودآگاه داشته باشند .

چرا افراد در تشخیص عدم صداقت خوب نیستند؟ پاسخ های آگاهانه ممکن است در ارتباطات خودکار ما تداخل ایجاد کند.

افراد به جای اعتماد به غرایز ، بر رفتارهای کلیشه ای تمرکز می کنند که اغلب آنها را با دروغگویی مانند تکان دادن و عدم تماس چشمی مرتبط می دانند. تأکید بیش از حد بر رفتارهایی که فریب ها را پیش بینی می کنند ، تشخیص حقیقت و دروغ را دشوارتر می کند.

واقعیت این است که هیچ علامت قطعی و جهانی وجود ندارد که کسی دروغ بگوید. همه علائم ، رفتارها و شاخص هایی که محققان با دروغگویی ارتباط داده اند به سادگی سرنخ هایی هستند که ممکن است صریح بودن فرد را نشان دهند.

دفعه دیگر که می خواهید صحت و سقم داستان یک فرد را بسنجید ، دیگر به "نشانه های دروغ" کلیشه ای نگاه نکنید و بیاموزید که چگونه رفتارهای ظریف تری را که ممکن است با فریب مرتبط باشد ، تشخیص دهیدسرانجام و شاید مهمتر از همه ، به غرایز خود اعتماد کنید. شما ممکن است یک حس شهودی عالی در مقابل عدم صداقت داشته باشید. یاد بگیرید که به آن احساسات خود توجه کنید.

تگ ها : چطور دروغ دروغگو

۰ نظر / ۳۸۱ بازدید